امام علی (علیه السلام)

سالاری و بزرگی با بی ادبی جمع نمی شود.

بی ادب مرد کی شود مهتر	گرچه او را جلالت نسب است
با ادب باش تا بزرگ شوی	که بزرگی نتیجه ادب است

رشیدالدین وطواط

بی ادب تنها نه خود را داشت بد

بلکه آتش در همه افاق زد

مولوی

سرمایه بزرگی و دولت بود ادب	کاهنده مشقت و زحمت بود ادب
چندان که گشته بی ادبی شاهد غرور	صد آن قدر دلیل کیاست بود ادب
کی می رسد ز بی ادبی مرد ره به جای	چون هادی طریق نبالت بود ادب
می کوش در جهان که عزیز جهان شوی	چون منتج فواید عزت بود ادب
داری اگر هوای بزرگی ادیب باش	مستلزم فنون کرامت بود ادب

لامع

با ادب را ادب سپاه بس است

بی ادب با هزار کس تنهاست

ابوالحسن شهید

مهر محکم شود ز خوش خویی	دوستی کم کند تُرُش رویی
خُلق خوش خَلق را شکار کند	صفتی بیش از این چه کار کند

اوحدی